کارگران نيز که براي تامين مخارج زندگي و گذران امورات روزمره خود مجبور به کار کردن هستند، نسبت به حقوق قانوني خود اعتراضي نمي کنند و اگر هم اعتراض کنند صدايشان به جايي نمي رسد.

جوشکاري روي روح و روانم تاثير گذاشته است

جواد مير حسيني حدود 57 سال سن و چهار فرزند دارد که يک دختر و پسرش ازدواج کرده اند و دو پسر ديگر در خانه دارد که هر دو دانشجو هسستند. شغل محمد جوشکاري است. بيشتر موها و محاسنش سفيد شده است.

وي در گفتگو با خبرنگار نسل شاهوار با بيان اينکه دود حاصل از جوشکاري مخلوطي از ذرات بسيار ريز و گازها مي باشد گفت: حدود 30 سال است که جوشکاري مي کنم اين کار هم سختي هاي خودش را دارد که گرماي شديد و جرقه هاي ناشي از جوشکاري که ممکن است باعث سوختگي شود بخشي از سختي هاي جوشکاري است.

اين جوشکار با بيان اينکه گاهي اوقات نيز تراشه فلزات و جرقه هاي حاصل از جوشکاري باعث ايجاد جراحات چشمي مي شود اظهار کرد: متاسفانه بيشتر صاحب کاران و پيمانکاران براي پيشبرد کار خود حقوق و مزايا که هيچ از امکانات و وسايل کاري هم دريغ مي کنند و به سختي يک جفت دستکش با مرغوبيت پايين، عينک و يا ماسک جوشکاري در اختيار ما قرار مي دهند.

جواد مير حسيني از بريدن انگشت سبابه دست راستش هنگام رابيز بندي يک ساختمان خبر داد و افزود: هنگام رابيز بندي يک ساختمان و آماده شدن براي جوشکاري سيم رابيز انگشت سبابه ام را بريد و بعد از عمل جراحي نيز انگشتم حس زيادي ندارد و تقريبا از کار افتاده است، حدود يک ماه در خانه بودم و تمام مخارج بيمارستان را نيز خودم متقبل شدم.

وي با بيان اينکه حق بيمه اش را خودش واريز مي کند يادآور شد: چند سال پيش با راهنمايي يکي از دوستانم گواهينامه جوشکاري از فني و حرفه اي گرفتم و با ارائه به بيمه هزينه هاي واريزام براي حق بيمه کمتر شد.

او گفت: جوشکاري روي روح و روانم تاثير گذاشته است، سرم دائما درد مي کند، شب ها براي کاهش درد چشمانم بايد در اتاق تاريک پارچه سرد روي چشمانم بگذارم، دو روز کار هست و يک هفته نيست تا جايي که براي تامين مخارج زندگي هر چند وقت يک بار در يک شهر مثل سبزوار، تهران، مشهد و ... کار مي کنم.

مهاجرت از روستا به شهر به اميد يافتن شغل مناسب

با حسين اکبري  هم صحبت مي شوم، او يک کارگر نانوايي است، از روستاهاي شاهرود براي کار و گذران مخارج زندگي به شهر آمده است، شغل اصلي او کشاورزي بود ولي به دليل کمبود بارندگي در سال هاي گذشته و سود پايين اين کار را رها کرده است.

حسين مي گويد: از 5 و نيم صبح از خواب بيدار مي شوم و تا 8 و نيم شب بايد کار کنم تا روزي 20 هزار تومان حقوق بگيرم، در حال حاضر هم محل خواب و زندگي ام داخل نانوايي است.

از او ميخواهم درباره ساعت و نحوه کارش بيشتر توضيح دهد، گفت: ساعت حدود 6 صبح بايد پخت کنيم قبل از آن هم بايد براي خمير زدن بيدار شوم، تا حدود 9 صبح کار مي کنيم، از ساعت 9 تا 11 استراحت مي کنيم و دوباره از 11 تا حدود 2 کار مي کنيم، نوبت عصر نيز از ساعت حدود 5 بعد از ظهر تا 8 و نيم شب کار مي کنيم و اگر صاحب نانوايي سفارش نان براي جايي و مجلسي گرفته باشد بايد تا 11 شب کار کنيم.

وي با بيان اينکه در همين نانوايي زندگي مي کند اظهار کرد: خانواده ام در روستا زندگي مي کنند و من با حقوق روزي 20 هزار تومان و مخارج بالا و گراني توانايي اين را ندارم که خانواده ام را به شهر بياورم و حداقل از پس اجاره خانه و ساير مخارج بر بيايم به ناچار آنها در روستا زندگي مي کنند و من هر دوهفته يک بار براي ديدن آنها به روستا مي روم.

اين کارگر نانوايي در رابطه با بيمه و دريافت عيدي و سنوات افزود: متاسفانه بيمه نيستم چند سالي سابقه بيمه دارم که خودم به صورت آزاد زماني که در روستا کشاورزي مي کردم پرداخت کردم اما صاحب نانوايي راضي نمي شود من را بيمه کند عيدي هم حدود 350 هزار تومان خود صاحب نانوايي قبل از عيد داد که باز حقوق اسفند را پرداخت نکرد.

حسين لبخند تلخي بر لبانش مي نشاند و مي گويد: گويا در نانوايي هيچ قانوني وجود ندارد و اين صاحب کار است که قانون کار را تعريف مي کند.

خدا روزي رسان است

علي شاطري يکي ديگر از کارگراني است که با او هم صحبت مي شوم. او يک کارگر ساختماني است، تحصيلاتش در حد ديپلم، حدود شش سال است که ازدواج کرده و يک دختر 5 ساله به نام يسنا دارد.

درباره اوضاع و احوال کارش مي پرسم، دست هايش را بلند کرده و خدا را شکر مي کند و مي گويد: بد نيست، خدا روزي رسان است، بعضي اوقات کار داريم و بعضي اوقات مثل فصل زمستان خيلي کاري نداريم.

او که پدرش بنّاي ماهري است و در کنار پدر اين کار را ياد گرفته است گفت: پدرم کار ساخت و ساز قبول مي کند و من هم به عنوان شاگرد کنار او کار مي کنم، روزي که بياييم سر کار حقوق داريم و اگر نياييم حقوق نداريم.

اين کارگر ساختماني اظهار کرد: هزينه بيمه ام را خودم به صورت آزاد واريز مي کنم که اگر خود و خانواده ام يه سرماخوردگي ساده گرفتيم حداقل از درمانگاه تامين اجتماعي بتوانيم استفاده کنيم، پاداش و عيدي و سنوات هم که نداريم چون کار ما دائمي نيست و هر چند وقت يک بار جايي مشغول به کار هستيم.

علي افزود: متاسفانه ما حتي در زمان کار کردن هم امنيت نداريم چرا که اگر اتفاقي در محل کار براي ما بيفتد کسي پاسخگو نيست، حوادث ناشي از کار، نبود بيمه و عدم نظارت بازرسان از ديگر مشکلات است.

وي ادامه داد: در زمان هايي که پدرم کاري را قبول نکرده و بيکار هستيم هر کاري بتوانم براي گذران زندگي ام انجام مي دهم تا لقمه اي حلال براي خانواده ام ببرم، حتي به اقوام نيز سفارش کرده ام که اگر خرده کاري ساختمان و بنايي دارند به من بگويند تا انجام دهم.

 اين کارگر ساختماني خاطرنشان کرد: متاسفانه مسئولان فقط خوب حرف زدن را بلد هستند، در اين چند سال که ما کار ساختماني انجام مي دهيم تا به حال نشده است که مسئولي به ما سر بزند و ببيند که ما چگونه کار مي کنيم، با چه مشکلاتي دست و پنجه نرم مي کنيم در صورتي که آنها چگونه زندگي مي کنند.

کار کردن با شرايط سخت بدون بيمه

عليرضا سيفي يکي از کارگران معادن البرز شرقي شاهرود است و آخرين حقوقي که دريافت کرده است دو ماه پيش آن هم نه به صورت کامل بلکه فقط 60 درصد حقوقش را دريافت کرده است اينگونه مي گويد: به سختي جان کندن در معادني که چند صد متر زير زمين است کار مي کنيم به اميد آنکه روزي حلال براي خانواده ببريم ولي الان حدود دو ماه است حقوق نگرفته ايم.

وي اظهار کرد: با چه مشکلاتي در معادن چند صد متري زير زمين کار مي کنيم اما بيمه نيستيم، اگر اتفاقي بيفتد چه کسي پاسخگوست؟ ؟؟؟ آن وقت آيا همين مسئولين نمي گويند شما که بيمه نبوديد چرا کار کرديد؟؟حقوقمان را پرداخت نمي کنند حداقل ليست بيمه مان را رد کنند.

اين کارگر معدن از مسئولان شهرستان، استان و کشور خواست به مشکل کارگراني که پيامبر به دستانشان بوسه مي زد و مي گفت تا عرقشان خشک نشده بايد مزدشان پرداخت شود، رسيدگي کنند و نگذارند زندگي آنها اينگونه به سختي و مشقت بيفتد.

گفتگويم که به پايان مي رسد به اين فکر مي کنم که از اين دست نمونه ها در جاي جاي اين شهر و حتي کشور زياد است و آنچه مهم به نظر مي رسد آن است که بي توجهي کارفرمايان و پيمانکاران به حق و حقوق کارگران هر روز بيشتر از ديروز باب مي شود و اگر از طرف نهاد هاي قانوني راه حلي براي آن انديشيده نشود جيب کارفرمايان روز به روز بزرگتر و جيب کارگران کوچکتر خواهد شد.

تمامي افرادي که با آنها هم صحبت شدم بر کسب روزي حلال تاکيد داشتند و سلامتي را بزرگترين نعمت و پاداشي مي دانستند که خداوند به آنها هديه کرده است.

در روز جهاني کارگر گرامي داشتن و ارزشگذاري زحمات خالصانه اين قشر زحمتکش و به قول فرمايش حضرت امام خميني (ره)، ستون فقرات استقلال کشور و اسطوره سرنوشت ساز و رهايي بخش از وابستگي ها و پيوستگي ها، وظيفه اي ملي، اسلامي و همگاني است.